Είναι μία πολύ ιδιαίτερη πάθηση, της οποίας την κλινική επίπτωση δεν μπορεί κανείς εύκολα να την προβλέψει. Προσωπικά, έχω δει πολλές περιπτώσεις σοβαρής ενδομητρίωσης να συλλαμβάνουν φυσιολογικά και άλλες ηπιότερες μορφές να δυσκολεύονται ακόμα και με την εξωσωματική γονιμοποίηση. Οι τελευταίες ευεργετήθηκαν τελικά από την λαπαροσκοπική καυτηρίαση της νόσου και την διενέργεια στη συνέχεια της εξωσωματικής.
Η διάγνωση και θεραπεία διενεργείται μόνο με λαπαροσκόπηση. Αν κατά τη διάρκεια αυτής βρεθεί ενδομητρίωση ήπιου βαθμού και καυτηριαστεί τότε το ζευγάρι αυξάνει τις πιθανότητες του αυτόματης σύλληψης ή επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από σπερματέγχυση. Σε σοβαρότερες μορφές η λαπαροσκοπική θεραπεία των εστιών της ενδομητριώσεως πρέπει να ακολουθηθεί από καταστολή ορμονών για ένα με τρεις μήνες και αμέσως μετά εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτό φαίνεται να είναι το πρωτόκολλο που δίνει τα καταλληλότερα αποτελέσματα στις περιπτώσεις ενδομητρίωσης.
Η ενδομητρίωση φαίνεται να μειώνει τις πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης αλλά η ίδια η εγκυμοσύνη θέτει σε ύφεση τη νόσο.
